Hau? - zapytał wyglądając na przestraszonego czując jak ogon Luny niczym obręcz się na nim zaciska.


- Możesz oddać mi moje majtki? - zapytała stając nad nim. Tym samym przesłoniła mu księżyc. Jego blask padał teraz na elfkę i powodował że wyglądała mistycznie....

Ostatnio edytowany przez Nekara Fay (2009-12-05 21:24:12)

- Wrau...- odparł co znaczyło "Tego co chcesz robić..."



- Świetnie - mruknęła  i wydarła mu swoje majtki. Podniosła z ziemi medalion, przyjrzała się mu w blasku Księżyca by potem spojrzeć na Vena.
- Hmm....-zamruczała i doskoczyła do elfa przyciskając mu do piersi medalion.

- Wrrrau... " To co przed chwilą...." - zerknął na nią



- A jak myślisz?- warknęła - Gdybyś nie był, to dawno dostałbyś w pysk i leżał na dnie tego jeziorka! - jej oczy pociemniały niebezpiecznie  - Dziwię się sobie że Cię nie rozszarpałam!
odwróciła się na pięcie zaciskając w dłoni amulet.

Znowu pojawiło się to uczucie wykorzystania...kłamstwa...
"Zostawi...porzuci..."

Aurin zaskomlał i usiłował czmychnąć.


- Medalion działa na Ciebie orzeźwiająco więc będę go nosić - powiedziała  zakładając przy nim amulet. - A poza tym jeżeli przestaniemy się podniecać wzajemnie to jest szansa że to się nie powtórzy....no i musisz unikać sytuacji w których się denerwujesz. Dotrzemy do Aleionu i tam znajdziemy z pewnością rozwiązanie tego problemu.
Idę się zdrzemnąć - dodała wdrapując na drzewo.

- Hau? - stęknął zaskoczony. Te hau było nie do przetłumaczenia.


Spojrzała na niego z góry.
- Niech Ci będzie - zdjęła wilczy amulet i rzuciła go Venowi - Ktoś wiedział co robi zostawiając go przy Tobie. - zauważyła

Ostatnio edytowany przez Nekara Fay (2009-12-05 22:36:09)

Aurin liznął nieśmiało Kotkę po pysku.

-Wilki są dosyć popularne wśród mrocznych elfów....tak słyszałam - powiedziała - Z nimi czujemy się najlepiej....może...ach nie ma co bajdurzyć. Spróbuj odpocząć bo przed nami jeszcze kawał drogi a czasu mało. - zamknęła oczy i zapadła w drzemkę.

-Wrau - jeszcze raz ją liznął i ułożył się przy niej. Powoli zapadał w sen.


Po gwieździstej nocy nastał chłodny poranek. Nekara zeskoczyła na dół dbając by wiatr nie wydął jej sukni.
Zaskoczona wpatrywała się w czule przytulone zwierzaki.
- Wy też....-mruknęła i zaczęła zbierać  swoje rzeczy.- Ven! Pora ruszać! - krzyknęła w stronę elfa.

- Nie chowam urazy za chwilę przyjemności - odparła wiążąc swoje włosy w kitkę. - Aurin da'ame sav.


Wilk leniwie otworzył oczy.
- Wrau.

Wilk wstał niechętnie, przeciągnął się i podszedł do Nekary.
-Hau!- szczeknął i zamerdał ogonem. Pozwolił się dosiąść i powoli ruszył we wskazanym kierunku przez swoją panią.




// Aleion