Gdy półelfka pogalopowała Yavandir spokojnie brnął dalej przez śnieg. W międzyczasie wydał polecenie swemu krukowi, by podleciał do wioski i zobaczył co się w niej kryje.

- No to się ich pozbąć, bo jeszcze coś wykraczesz jak ten kruk Yavandira... - założyła kaptur na głowę, jej niebieskie włosy mogłyby się wyróżniać na tle mieszkańców wioski. Nie chciała ryzykować.

Do bram wioski dotarliście bardzo szybko. Strażnicy nerwowo  na was spojrzeli.
- Nie mamy żywności - powiedział jeden z nich - Nie przyjmujemy podróżnych - dodał drugi
Przez małe niepełne drewniane mury dostrzegliście zamieszanie na głównym placu.

Po chwili dotarł do nich Yavandir. Wkroczył stukając dalej swą laską w wolniejszym tempie. Nie pytając się nikogo o zdanie wszedł przez palisadę i widząc, że coś się tam dzieje zaczął zmierzać w tamtym kierunku.

- nie - uciął krótko, wyrwał rękę i począł iść dalej.

~~Jaka Anora.. no cóż skoro oczekują pomocy...~~
- Jesteśmy tutaj z polecenia naszej Pani. Wasi strażnicy przyjęli nas niezbyt przyjaźnie... Możesz wytłumaczyć dlaczego jesteście tak wrogo nastawieni do przybyszy?

Spojrzała na Ciebie jak na wariatkę,
- Anora nie powiedziała wam co się dzieje?! Wojna! Zmierzają tu hordy orków! - kapłanka była rozhisteryzowana - Anora obiecała nam pomoc!

Elf roześmiał się szyderczo
- i wy chcecie odeprzeć hordy orków w tym czymś? - rozejrzał się po wiosce - zgniotą was samym pierdnięciem - Yavandir nienawidził jeszcze bardziej Orków od innych ras, głównie za to, że są za bardzo barbarzyńscy. To też skłaniał się do pomocy
- mów wszystko kobiecino

Ostatnio edytowany przez Administrator (2010-01-01 21:55:43)

Przewróciła oczami na słowa Yavandira.
~~Ten to ma w głowie tylko drwiny...~~
- Czy zebraliście już jakieś wojska? - zapytała kobietę. Zsiadła z konia i puściła klacz wolno, która po chwili sama odnalazła drogę do wodopoju.
Zdjęła pelerynę, tylko krępowała jej ruchy. ~~Robi się gorąco...~~

Ostatnio edytowany przez Nessalia Elensar (2009-12-20 22:14:00)

- Mamy z 50 mężczyzn...ale to zwykli rolnicy nieznający się na walce..zostawili nas samym sobie - kapłanka pogrążała się w swojej rozpaczy - Zginiemy...zginiemy.,..na Daene...
spojrzała na drowa  nieprzytomnym wzrokiem,.

W wiosce zapanował harmider. Słychać było płacz dzieci, rozpacz kobiet i pokrzykiwania mężczyzn.
Kapłanka pobiegła do małego kościółka który pękał w szwach. Było w nim pełno wiernych którzy szukali otuchy w modlitwie.
Strażnicy zaczęli zamykać bramy i umacniać mur.