- Ach...-  Mężczyzna klasnął z uciechy - Jeszcze dzisiaj wiedźma straci głowę! O tak... - zacierał ręce.


Andrea

Strażnicy wyprowadzili Cię z celi i zaczęli prowadzić korytarzami ku dziedzińcowi.


Mai

Przez okno mogłaś dostrzec budowę szafotu.

- Tato...- Garrett zaczął niepewnie.- Nie mógłbyś się nad tym zastanowić?

- Ale tu nie ma nad czym. Magia jest złem mój synu. ZŁEM które należy tępić. A ta latawica jest wiedźmą na dodatek spiskująca z Revanem!

- Żeby potem mogła ta ladacznica wsadzić Ci nóż w plecy? - prychnął  - Co Cię w ogóle z nią wiąże? Zawsze byłeś taki poukładany a ona...ta bezwstydnica...wulgarna i na dodatek jest piratem!

-... I zlikwidować gdy nie będzie nam już potrzebna? - wtrąciła niewysoka półelfka wchodząc do pokoju. Miała rudą czuprynę niesfornych włosów i duże zielone oczy nieco skośne. Miała w sobie więcej elfa niż z człowieka. Wdała się całkowicie w matkę.
Charakter niestety miała po ojcu...Garrett odwrotnie.

- Adelo już wróciłaś? - zdziwił się ojciec. Jego głos aż pęczniał z dumy - Moja córcia - uściskał swoją ulubienicę.
- Słychać tą Twoją kobietę Garrett na całym korytarzu - posłała bratu drwiący uśmieszek - Już ustawiają szafot.
Wiedziałeś że Twoja siostra i Andrea są największymi wrogami. A poszło o coś tak błahego jak mężczyzna..
- Tak czy siak ona zginie, prawda tato? - spojrzała błagalnie na ojca. Gdy mówiła "tato" oznaczało to tylko jedno...
- Idź Garrett na dziedziniec i powiedz że przekładamy egzekucję na kiedy indziej. Zajmij się tą wiedźmą i od razu ruszaj wykonać swoją misję - powiedział szorstko.

Otrzepała się, splunęła na strażników i ruszyła dostojnym krokiem w stronę bramy.

- Wracam na statek! - krzyknęła odwracając się - Rodzice się pewnie  martwią!

- Nie masz prawa mnie szantażować! - stanęła i spojrzała na półelfa jak dzika kotka - Nie zamierzam w tym diabelskim domu pozostawać więcej niż muszę!

- Ostatnio był w Garrstad - powiedziała i ruszyła do bramy.