-Wrau" Jesteś ładniejsza"- powiedział łaskocząc jej nos swoim ogonem.


- Nekaro czy mógłbym z Tobą porozmawiać na osobności? - zapytał Gael - Może wyjdziemy na zewnątrz na taras?
Mroczna elfka podekscytowana pokiwała głową i wyszła z drowem z izby. Wilczyca razem z nimi. Aurin niepewnie spojrzał na Lunę.
-Wrau? (Mogę iść?)

-Hau? (Na pewno? Jesteś zła?)
Aurin przekrzywił pysk obwąchując pyszczek Kotki.

Gael spojrzał na Vena.
- Chcesz tego dla siebie czy tylko dlatego że będę rozmawiał sam na sam z Nekarą? - w jego głosie można było się dopatrzeć jeszcze czegoś...."Jesteś zazdrosny?"

Aurin liznął Lunę po pysku i podreptał do Nekary.

Gael uśmiechnął się trudnym do określenia uśmiechem.
- A więc pozostańmy tu. - powiedział - Elda fael du'sem.
Wilczyca puściła oczko do Aurina i musnęła go ogonem dostarczając tym samym wiele wabiących zapachów.
Wyszła z pokoju.
- Usiądźmy. Napijecie się?
- Ja poproszę - drow nalał jej do kieliszka czerwonego wina.
- Usiądź Ven.

Aurin położył się koło Luny  kładąc głowę na jej grzbiecie.

- Wrauu - zawrauczał wtulając się. Zaczął drzemać.


- Niezwykłe- stwierdził Gael nalewając Venowi wina - Rzadko spotykane...-zerkał na zwierzęta


Oczy mrocznego elfa przyciągały uwagę. Było w nich coś magicznego i tajemniczego.
- Pragniesz udać się do Morii,zdajesz sobie sprawę, że potraktują cię jak obcą.
-Wiem..ale to jest silniejsze ode mnie.Od zawsze byłam sama..jesteś pierwszym drowem z którym miałam okazję porozmawiać...Czuję się bezdomna,nie znam swojej rodziny...bliskich..

Ostatnio edytowany przez Nekara Fay (2009-12-10 22:37:38)

- Czego nie mówiłam? - zapytała marszcząc brwi.
Gael uważnie im się przypatrywał.

- Ja...no cóż...nie pytałeś - wzruszyła ramionami

Aurin poruszył się przez sen piszcząc cichutko.


- Jesteście niezwykłą parą - powiedział do nich Gael - Rzadko kiedy nasze rasy okazują sobie..takie uczucie - uśmiechnął się.
Nekara zarumieniła się.

- Żyje na tym świecie już bardzo długo...widać gołym okiem ,że darzycie siebie głębszym uczuciem. - odpowiedział spokojnie patrząc na nich znad kieliszka. - Na medalionie są wyryte starodawne runy...jeszcze z czasów kiedy nie było segregacji rasowej wśród elfów.

Ostatnio edytowany przez Nekara Fay (2009-12-11 17:24:33)

Nekara słuchała Gaela z zapartym tchem.
- Owszem kiedyś elfy żyły w zgodzie,nie było między nimi wojen...mieliśmy wspólną kulturę. Jednak po śmierci królowej Abereth, wszystko się zmieniło. O władzę walczyły dwie córki.
Amalia oraz...-tu spojrzał na drowkę- Nekara.
Mroczna elfka spojrzała na niego zaskoczona.
- Od momentu sporu sióstr zaczął się rozłam wśród naszej rasy. Leśne elfy zostały w lasach ,a drowy zeszły do podziemi. Co masz na myśli Ven pytając kim jesteś?

- Przykro mi ale w tym nie mogę Ci pomóc - odparł - Tego nie "widać". A medalion...-obracał go w palcach.- Lota, Jera, Dhor, Amylium, Sabatiel, Gandor - wypowiedział te słowa melodyjnym głosem. - Są to bóstwa dawnych czasów...napis poniżej mówi:

Jedno dwojgiem się stanie
Każde niepełne ułomnym zostanie
Lecz siłą ponad wszystko stojącą
Zakończy waśń gorejącą.

- To jest stara przepowiednia. Bardzo stara - powiedział Gael  - Nie wiem czy jest więcej takich medalionów. Sam będziesz musiał się dowiedzieć co nieco o tym...Moja wiedza na ten temat jest nikła.

Nekara siedziała zamyślona. A rozmyślała nad tamtą Nekarą...