Czarny Wilk gnał jak wiatr pomiędzy drzewami. Ledwie trzymali się ścieżki wytaczającej drogę. Nekara wyłączyła zmysł węchu ze względu na to że zapachy zwierzyny mogły okazać się zbyt kuszące by się na nią nie rzucić.
Gdy wbiegli na niewielką polanę, wilk zatrzymał się. Nekara spojrzała w górę. Słońce chyliło się ku zachodowi. Drowka przełknęła ślinę gdy doszedł do niej zapach tłuściutkiej sarny.
Będzie musiała zapolować...

Zacisnęła zęby i zamknęła oczy.
- Wytrzymam - wycedziła zsiadając z wilka. - Nie mogę pozwolić przejąć kontroli....arghffhhhh! - wydała z siebie warkot i pognała w las.
Aurin zaskomlał cicho. Widać było że bardzo chciał iść za swoją panią ale wiedział że nie mógł. Położył po sobie uszy i zaczął żałośnie wyć.

Ostatnio edytowany przez Nekara Fay (2009-11-08 22:28:01)

Wilk przysiadł i kontynuował wycie.
Zaczęło szybko zmierzchać.


Była szybka. Czarny cień przemykał niepostrzeżenie pomiędzy drzewami. Młoda sarna nie czuła nawet bólu gdy czarna postać złamała jej kark po czym wbiła swoje kły w szyję.
Po skończonej uczucie oparła się o pień drzewa. Patrzyła na szczątki niegdyś pięknego stworzenia. Teraz zostały po nim kości i niejadalne części.
Zamknęła oczy. To co czuła w tej chwili było jednym wielkim kłębowiskiem bólu.
Wróciła na polanę. Przedtem postarała się by mieć czystą twarz.
Przytuliła do siebie wilka i usiadła. Milczała.

Siedziała teraz po turecku na ziemi. Wyglądała tak jakby medytowała. Miała zamknięte oczy i zaciśnięte usta. Aurin lizał ją po twarzy i rękach. Popiskiwał cicho aż w końcu musiała ponownie go do siebie przytulić.

Spojrzała na niego swoimi zielonymi oczami. Wyrażały smutek i coś jeszcze.
- Nie cierpię zabijać zwierząt....w taki sposób w jaki to robię - powiedziała wtulając się w Aurina.

- Ogromnie bym się cieszyła gdybym mogła zjeść coś upieczonego, smażonego....normalnego....a nie...ech..skończmy już ten temat.
   Co pamiętasz o sobie? Luna nie może Ci powiedzieć jaki byłeś? Co robiłeś? - zapytała

- Może i na nią rzucono jakieś zaklęcie? Nie wyczuwam obcej energii ale wszystko jest możliwe na tym świecie. Nie jestem w końcu ekspertką.... - wstała  i się przeciągnęła.
Zdrzemnę się - powiedziała i zgrabnie wskoczyła na drzewo. Aurin spoczął pod nim. Drowka przymknęła oczy, ułożyła się wygodniej i zastygła w bezruchu.

Obróciła lekko głowę w jego stronę.
- Odkąd byłam dzieckiem to nie....- odpowiedziała. - Czasami zdarza mi się....ale zawsze umyka....-westchnęła.

- Mówi się podobno że jedynie elfie dzieci śnią - powiedziała - Nie pamiętasz tego co ważne....tak może działać zaklęcie. Może wiedziałeś coś co było niewygodne dla innych.