Drzwi otworzyły sie jak na zawołanie. Stał w nich wysoki mroczny elf ubrany w granatowe szaty.
- Wchodź.- Powiedział.
Gdy weszłaś do jego domu, czarodziej zamknął drzwi na klucz. Zrobił to szybko, jakby się bał że ktoś mógłby Cie u niego zobaczyć. Alcides podszedł do Ciebie i spojrzał Ci prosto w oczy. Gdy się przyjrzałaś stwierdziła ś że wyglada o wiele starzej niż w czasie ostatniego waszego spotkania.
- Powiedz mi Soledat...czy to wszystko jest prawdą? To co o Tobie mówią?

W jego oczach pojawił się zarówno smutek jak i zdziwienie.
- Wybacz mi...po prostu chciałem to usłyszeć od Ciebie. Wybacz staremu elfowi.
Drowa na chwile zamilknął, szczur  Twojej torbie wiercił się niecierpliwie.
- Powiedział Ci skad mnie zna?- Zapytał Alcides.

- Witam Cię o wielki magu.- Rzekł szczur. Mogłabyś przysiądź ze Alcides prawie dostał zawału gdy gryzoń przemówił.
- I ja witam Ciebie...- Powiedział Twój mistrz trochę niepewnym głosem.- Jaką pracę Ci oferował?- Zapytał zwracając się do Soledat.

Ostatnio edytowany przez Azzam (2010-01-05 18:47:56)

W jego oczach pojawiło się nie dowierzanie. Zaczął przechadzać sie po pokoju, rozmyślając.
- Nie wiem co by Ci tu poradzić.- Powiedział a w jego głosie usłyszałaś autentyczna bezradność.
Zamilkł na długą chwilę.
- Wiesz co idź weź gorącą kąpiel, zjedz coś, odpocznij. Potrzebujesz tego. Ja w miedzy czasie zajmę się Twoim przyjacielem.- Powiedział patrząc z nieukrywana ciekawością na szczura.

Gdy wyszłaś z pokoju najbliższe kilka godzin spędziłaś na kąpieli, jedzeniu oraz szukaniu ubrań. (Zdziwiłas się że Mistrz nie wyrzucił ubrań z Twojego starego pokoju).  Gdy byłaś gotowa i weszłaś z powrotem do komnaty Alcidesa, przeżyłaś szok. Mistrz, spokojnie siedział na swoim fotelu i rozmawiał z szczurem. A raczej kimś kto kiedyś był szczurem a teraz był...mężczyzną, średniego wzrostu, z długimi białymi włosami, oczy zaś jarzyły się błękitnym blaskiem. Ubrany był w białe szaty Twojego mistrza.
- Soledat- Powiedział cicho Alcides.- Poznaj prawdziwe oblicze Twojego przyjaciela- Serafiela.

- No może nie przyjaciela....tylko znajomego z więzienia.- Powiedział.- Tak, Serafiel, Rad jestem że w końcu możesz mnie zobaczyć...w właściwym stanie.
Na chwilę zapanowała cisza. Mężczyznę wyraźnie rozbawił wyraz Twojej miny.
- No o co Ci chodzi?- Zapytal ledwo powstrzymując śmiech.

Na twarzy Serafiela pojawił się smutek.
- Zbiegiem nie...ale wygnańcem...tak. I...jeżeli chcesz, chciłabym z Tobą podróżować. Chciałbym Ci sie jakoś...odwdzięczyć....

Na jego twarzy pojawił sie uśmiech.
- To dobrze...bardzo dobrze.- Powiedział.
Spojrzał na Alcidesa.
- Wydaje mi się że wy dwoje macie jakąś sprawę do załatwienia...może w miedzy czasie...gdy wy będziecie rozmawiali ja...coś zjem?- Ostatnie dwa słowa powiedział bardzo cicho i...niepewnie.
- Owszem- Powiedział Mistrz.
Ani sie obejrzałaś a Serafiela nie było już w komnacie.
- A wiec Soledat, tak sobie myślę...- Zaczął mag, jednak coś mu przerwało. Był to Serafiel wołający z kuchni.
- Ej magu, masz tu może jakiegoś browarka?!
Dezorientacja na twarzy czarodzieja była....bezcenna.
- Eeee...Nie- Krzyknął niepewnie.
Po jakimś czasie Alcides otrząsnął się i kontynuował.
- Myslałem jak by Ci tutaj córko pomóc. Ale wydaje mi się że przekracza to moje możliwości... Dlatego chciałbym abyś udała sie do posiadłości Flaviusa Terrosy. To potężny mag, jego moc jest o wiele większa od mojej. A co najważniejsze, dysponuje wiedzą o której ja mógłbym tylko marzyć. Jeżeli ktokolwiek ma Ci pomóc to na pewno On.

Ostatnio edytowany przez Azzam (2010-01-12 20:14:02)

Jego mina wyrażała ubolewanie.
- Wybacz mi...ale nie potrafię Ci pomóc.
Wstał z fotela i zaczął chodzić po pokoju.
- Chciałbym abyś odpoczęła tutaj. Nie sądzę żeby w więzieniu Cię rozpieszczali...- Spojrzał na Ciebie zatroskany.