- Do rozmowy z duchami nie jest potrzebna potężna magia... jedynie silna wola i przekonanie rozmówcy, że to co robimy jest dobre. - powiedziała łagodnie do Yavandira.
~~Ciekawe czy jest jedną jedyną taką istotką w tej wiosce...~~

Obeszła ją ta uwaga, wzruszyła ramionami i cały czas takim samym, współczującym wzrokiem patrzyła na dziewczynkę.
~~Przecież nie każe mu przestać, jedynie skupić się na mniej zaawansowanej miagii... cóż, widocznie nie potrafi zrozumieć zwykłego pół elfa...~~

Yavandir

Z trudem dosłyszałeś cienki głos dziewczynki:
- Mama...gdzie jest moja mama? Mama...nie ma ...nie ma..NIEEEEEEEEEEEEEE....
Duch zaczął nagle się miotać, wasze głowy przeszył ból spowodowany krzykiem dziecka. Było to tak wyraziste, że słyszeliście go wszyscy.
W połowie zemdleni padliście na ziemie.Gdy podnieśliście wzrok po zjawie nie było śladu. Z kupki szmat nie wydobywała się już para. W dali na skraju ujrzeliście Jeźdźców.

Jeźdźcy zbliżali się coraz szybciej do waszej trójki, nie mieliście czasu by się ukryć (zarówno fizycznie jak i magicznie)Pozostało wam jedynie być gotowym do walki i czekać na rozwój wypadków.
Gdy Jeźdźcy stanęli przed wami,mogliście dojrzeć ich twarze. Były to leśne elfy. Jeden z nich wyższy o czarnych oczach zsiadł z konia i wyszedł na przód.
-Ta'shema (elfie pozdrowienie)- zwrócił się lodowatym głosem do Yavandira. Był to widoczny znak dla was by zachować  spokój oraz by nie prowokować Jeźdźców.
Azzam odpowiedział na powitanie elfów z nienagannym akcentem.
- Z czyjego rozkazu tu przybyliście?- zapytał czarnooki przechodząc na wspólny język mieszkańców Gandewii.
-Nie mamy obowiązku cię  da'elenie o tym informować - odpowiedział Azzam przejmując rolę mówcy. Starał się mówić spokojnym, przyjaznym głosem.
- Widzisz człowieku ten las wokół? - zapytał elf marszcząc czoło- To co w tej wiosce się stało, zagraża nie tylko wam Ludzie i Drowy - powiedział nie wymieniwszy specjalnie
półelfki, bowiem elfy nie akceptują takiego stanu rzeczy. Dla nich "mieszańce" nie mają prawa bytu..-Nasza Dar'Lena nakazała mi mieć oczy szeroko otwarte na każdego kto pojawi się tej wiosce. Jako że  graniczy z Ravenią....

Yavandir

Słuchałeś elfiego przywódcę w skupieniu. Skojarzyłeś nagle zniknięcie ducha z pojawieniem się elfów.
Odezwała się w Tobie rdzenna niechęć do tej rasy.
Wróciłeś myślami do rzeczywistości gdy elf mówił: Jako że graniczy z Ravenią...
Przerwałeś mu...
( I tu liczę na Twoją inwencję )

Azzam

W milczeniu słuchałeś tego co mówi elf,szukając równocześnie odpowiedzi....

Nessalia

Czułaś się przytłoczona i nieswojo.
Okazywana przez elfy niechęć wywołała u ciebie smutek i tęsknotę. W twoich pojawiły się słowa: odmieniec, dziwoląg.
Spuściłaś wzrok...

~~Niedobrze~~
-Yavandirze... Uspokój się. - Powiedział podchodząc do czarownika.

- Uspokój się poczwaro bo tego pożałujesz. Mamy do tej wioski takie samo prawo jak Wy - powiedział elf chwytając za rękojeść swojego ostrza. - Nawet nie wiesz z kim masz do czynienia!  Odejdźcie stąd w tej chwili inaczej mój oddział będzie zmuszony siłą was stąd przegonić.
Elfy poruszyły się dając znać że słowa ich przywódcy nie lecą na wiatr.

W sekundzie 4 Jeźdźców celowało w półelfkę z łuku. A reszta wyjęło miecze.
- Nie wtrącaj się...Mieszańcu - warknął przywódca - nie jesteś wcale lepsza od tego pomiotu. Radzę wam stąd odejść. Inaczej będziemy zmuszeni was...zlikwidować.
Wsiadł na konia, spojrzał jeszcze raz na mrocznego elfa i odjechał ze swoim oddziałem wgłąb wioski.

- Nie znajdą nic ciekawego w wiosce... wszystko zbadaliśmy prawda? - nie była pewna, dlatego wolała się upewnić. W ręce nadal trzymała znaleziony wcześniej znak, podrzuciła go do góry i chwyciła.
~~Nie wtrącaj się mieszańcu? Dobre sobie...~~

- Też zaprząta to moją głowę... - przyznała. - No nic, tutaj nic więcej nie ździałamy.
~~Gdy te smrody są w pobliżu...~~
- Azzamie, czy tylko ta wioska stała w Twoich planach?

- Wiedzą, to pewne - machnęła ręką z nieukrywanym żalem - Ale... zachowują się gorzej niż szumowiny w barze. Oni przynajmniej próbowali zachować resztki honoru... - wspominała.

- Jechać z Tobą, czy wolisz bym została? - zapytała. - Obiecuję, że będę grzeczna... - próbowała całą sytuację przerobić w żart, co wyszło jej całkiem zgrabnie.